My adventures

Eventjes onderweg

Ter info: Ik had géén lift om deze valies overal naartoe slepen. Zelfs de wieltjes onderaan mijn bagagekoffer waren geen grote hulp. 

Vanuit de luchthaven van Istanbul namen we een 10-uur durende vlucht naar Johannesburg. Na acht uren op het vliegtuig te slapen, films te bekijken en niet durven op te staan om naar het toilet te gaan, brak het mooiste moment van de vlucht aan. Neen, niet de landing... Het ontbijt! We kregen eitjes met brood en wat fruit! Geloof het of niet, het was best lekker. Het was dan ook een luchtige maaltijd. 

Ondanks dat ik tijdens de vlucht heel wat heb kunnen slapen, was mijn biologische klok toch wat in de war. Gelukkig duurde het niet lang meer tot we de luchthaven van Johannesburg bereikten. 
We verlieten het vliegtuig en gingen meteen op zoek naar de volgende balie om onze bagage opnieuw in te checken. Ongeacht het feit dat onze oorspronkelijk vlucht naar Bloemfontein werd gecanceld, bereikten we toch vlotjes onze eindbestemming. 

Onze reis naar Zuid-Afrika verliep dus best vlot, op één iets na.
Toen ik het laatste vliegtuig (in Bloemfontein) verliet, merkte ik op dat mijn enkels volledig opgezwollen waren. Aangezien het leek of ik twee olifantenpoten had gekregen, was het niet altijd even praktisch om ergens naartoe te wandelen. Ik wilde me duidelijk iets te goed aanpassen aan de omgeving waar ik de komende drie maanden zal verblijven.   

Aankomst in Bloemfontein

Bij aankomst werden we erg warm onthaald door ons gastgezin.
Jan en Sannette worden voor even mijn Zuid-Afrikaanse 'ouders'.
Ze hebben ook een hondje 'Rakka'. Al vanaf dag één zijn we dikke vriendjes (Eigenlijk ook wel een beetje letterlijk want Rakka is niet echt een lichtgewicht). Ondanks dat Rakka en Alpha (mijn geliefde viervoeter in het Belgenland) een totaal omgekeerde lichaamspostuur hebben, zorgt hij ervoor dat ik Alpha niet teveel hoef te missen.

Deze week hebben we nog niet echt kunnen kennismaken met ons gastgezin omdat ze het heel erg druk hebben. Nadat Sannette ons had opgehaald aan de luchthaven en veilig naar ons huisje had gebracht, dienden ze meteen te vertrekken. Ze hebben momenteel hun handen vol met de voorbereidingen voor het huwelijk van hun dochter. 
Vorig weekend was ze ook verantwoordelijk voor enkele uitwisselingsstudenten uit Duitsland. Ze is namelijk een leerkracht Duits.

Hopelijk leren we hen volgende week wat beter kennen, als ze weer wat meer vrije tijd hebben. Ze stelden voor om eens samen een typische Zuid-Afrikaanse Braai te houden. Ik ben al aan het watertanden als ik er aan denk...

Ook over onze verblijfplaats kunnen we zeker niet klagen. 
We wonen in een huisje, vlak naast het huis van onze gastgezin. Het is erg ruim en we hebben onze eigen badkamer en een klein keukentje. 
Het is er meestal erg rustig (behalve als Febe en ik afwisselend gillen door de onverwachtse gasten die rondkruipen in ons huisje). 

De eerste week hadden we slechts een halfuurtje wifi per dag. Hier had ik persoonlijk echt geen probleem mee want het was een zalige detox. 

In plaats van 'Free wifi', waren we even 'wifi free'! 

Nu we niet hersenloos wat sociale media konden bekijken of filmpjes konden opzoeken op Youtube, speelden we samen spelletjes op onze Nintendo en hielden we uiteindelijk enkele gezellige filmavonden.
De films huurden we in een plaatselijke videotheek. Op het vlak van technologie en digitalisering staan zij namelijk nog wat op een ander niveau. (ICOM 3.1 Internationaal oriënteren)

Dus even wat nostalgie in Zuid-Afrika! 

Eerste stage-ervaringen 

Op maandag 10 februari bezochten we voor de eerste keer onze stageschool. De St Mary Primary School wordt onze werkplaats voor de komende drie maanden. We werden erg warm ontvangen op school. Niet door die brandende zon recht boven mijn hoofd, maar door het volledige schoolteam.

Al vanaf het begin hebben we een goede band met de directeur. 
Hij hielp ons regelmatig tijdens onze eerste stageweek. Meneer S. haalt ons ook iedere morgen op aan ons huisje zodat we veilig onze stageschool kunnen bereiken. Wat een luxe!
(ICOM 2.6 Culturele relationele competentie) 

We bespraken reeds alle praktische zaken m.b.t. onze stage in deze lokale basisschool. Terwijl we de laatste afspraken maakten, kwam opeens een arme man binnen in het bureau van de directeur.
Hij droeg oude kleren en had zich duidelijk al even niet meer kunnen verzorgen. Hij gaf aan dat hij erg veel honger leed en vroeg onze directeur om brood. De directie stelde hem meteen gerust en zou hem na ons gesprek snel wat te eten geven. De man verliet de ruimte.
Even was het muisstil. De directeur gaf aan dat hij dit vaker voorheeft.
Febe en ik wisten even niet goed hoe we hierop moesten reageren.
In ons thuisland zou dit nooit voorkomen, maar hier kijkt niemand er nog van op. Onze scholen worden vaak afgeschermd voor 'onbekenden' (mensen die normaal niet op de school aanwezig zijn) ter preventie. Hier speelt men niet echt in op preventie en deze school is gelegen midden in een erg arme wijk waardoor deze situatie al wat meer aanleunt bij de dagelijkse realiteit. Zo’n gebeurtenissen maken mij toch écht even stil (Ja, dat kan wel degelijk!). (ICOM 2.1 Culturele zelfkennis, 2.3 Culturele veerkracht, 2.9 Multiperspectiviteit)

De organisatie van deze basisschool is wat anders dan onze algemene basisscholen. Grade R (de kleuterklas) tot grade 3 (het eerste tot het derde leerjaar) lijken erg op ons systeem. Daarbij staat één leerkracht voortdurend voor dezelfde klas. Grade 4 t.e.m. 7 (het vierde tot het zesde leerjaar & één voorbereidingsjaar voor de hoge school) lijken daarentegen meer op de werking van ons secundair onderwijs.
De vakleerkrachten wisselen tussen verschillende klassen en leeftijden. Ikzelf heb hier helemaal geen probleem mee want zo kan ik waarschijnlijk het meest bijleren. Mijn innerlijke nerd komt weer even naar boven. (ICOM 5.3 Kennis hebben van de beroepsuitoefening in andere landen)

Tijdens deze stage zal ik voornamelijk lessen 'Engels' geven. Ook het aanbrengen van 'lifeskills' wordt een onderdeel van mijn stage. Ik hoor sommigen onder jullie al denken: “Uhm, wat houdt dat dan precies in?”. Wel, het vak ‘life skills’ is opgedeeld in 3 deelvakken: ‘Pysical education’ (dit zijn bij ons de lessen ‘beweging’), 'Creative arts' (De lessen beeld) en 'Personal health and wellbeing' (Dit draait voornamelijk rond zelfzorg). Gedurende deze drie maanden zal ik ook af en toe een les wiskunde, geschiedenis of aardrijkskunde mogen overnemen. (ICOM 5.3 Kennis hebben van de beroepsuitoefening in andere landen)

We kregen van de directeur eveneens de opdracht om alle lokalen opnieuw in te richten en op te fleuren met didactisch materiaal (zoals visualisatie van de aangeleerde leerstof). Dit zal hoogstwaarschijnlijk ook het onderwerp worden van mijn bachelorproef. Persoonlijk vind ik dit een zeer interessant onderwerp. Ik hoop vanaf volgende week aan de literatuurstudie te kunnen beginnen m.b.t. dit gegeven. We zullen dit gedurende deze stage uiteraard zoveel mogelijk proberen te realiseren, maar met een beperkte hoeveelheid materiaal zal dit niet altijd even gemakkelijk worden. De directeur vertelde ons wel dat we bepaalde zaken zouden mogen bestellen als we die nodig zouden hebben. 
(ICOM 2.4 Culturele ontvankelijkheid) 

Opeens haalde hij wel een grote kartonnen doos uit en zei ons dat we dit materiaal ook allemaal mogen gebruiken. Nieuwsgierig openden Febe en ik de doos. Al snel werd duidelijk waarmee deze doos gevuld was, namelijk honderden (ik overdrijf écht niet) kalenders. Gelukkig hebben we dus heel wat heerlijke koekjes kunnen verkopen om ons hierbij een stapje verder te helpen.

Erg grappig om te zien hoeveel kalenders ze hier hebben, maar zich toch niet echt aan planning houden. Begrijp me niet verkeerd: Ze maken wel degelijk een planning op, maar deze steek niet zo nauw.
"Alles komt wel goed!" is hier het motto! Heerlijk om eens niet voortdurend te moeten stressen. (ICOM 2.5 Culturele kennis) 

Er werd ons ook gevraagd om de tablets die aanwezig zijn op school, samen met de computerklas, wat ‘up te graden’. Dit zal heel wat inspanning vragen, maar we zullen ons uiterste best doen om een hulp te zijn in de digitalisering van het didactisch materiaal.
Terwijl zij ons tonen hoe het perfect eenvoudiger kan, tonen wij hen hoe je bepaalde leerstof wat speelser kan aanleren. 

Nadat de stageopdracht wat duidelijker was geworden, begon het 'echte' werk. Tijdens mijn eerste observatielessen mocht ik meteen helpen met de vakleerkrachten. Zo verbeterde ik onmiddellijk enkele oefeningen tijdens de lessen Engels en gaf ik reeds een volledig uitleg in het Engels over de ‘personal pronouns’. Niet echt de vakken die ik aangeleerd kreeg om les over te geven, maar uiteindelijk verliep het wel erg vlot. Het is niet altijd even gemakkelijk om de kinderen (en de leerkrachten) te begrijpen doordat zij Engels spreken met een ander accent. Laten we zeggen dat ze alle klanken wat uitrekken, om het je toch wat voor te kunnen stellen... Absoluut fantastisch om te horen met soms hilarische momenten tot gevolg! Als ik eerlijk ben, klinkt het soms ook wel een beetje gek, maar dat compenseer ik dan met mijn wanhopige pogingen om de Zuid-Afrikaanse taal (met het juiste accent) onder de knie te krijgen. (ICOM 1.2 Een vreemde taal spreken,
1.3 Gesproken tekst in een vreemde taal kunnen begrijpen)

Zo startte ik ook een woordenboekje op want ik vind deze taal écht heel mooi. Ik hoop na deze drie maanden toch heel wat Afrikaanse woorden te kennen. Toen ik aan dit avontuur begon, dacht ik dat ik het
Zuid-Afrikaans wel gemakkelijk zou begrijpen. In feite was dat niet echt een verkeerde veronderstelling, alleen stond ik er niet bij stil dat men hier niet de algemene Zuid-Afrikaanse taal gebruikt, maar een afleiding. Men spreekt hier ‘Sesotho’, ik noem het ‘(to)taal onverstaanbaar’. 
Gelukkig spreken ze hier ook Engels… (ICOM 1.2 Een vreemde taal spreken, 1.3 Gesproken tekst in een vreemde taal kunnen begrijpen, 2.7 Culturele communicatieve competenties)

Later deze week hadden Febe en ik nog enkele verrijkende gesprekken met de directeur van de school. Iets wat mij toch wel verbaasde tijdens één van de gesprekken met de directie, was het ontbreken van een evacuatieplan voor de school. Men heeft zo’n groot vertrouwen in een goede afloop, dat men hier niet voorzien is op eventuele rampen.
Het werd me al snel duidelijk dat ze hier niet werken rond ‘het voorkomen van problemen’, maar ‘problemen oplossen als ze voorkomen’. Iets wat wij dus volledig omgekeerd bekijken. (ICOM 2.1 Culturele zelfkennis, 2.4 Culturele ontvankelijkheid, 2.5 Culturele kennis, 2.9 Multiperspectiviteit) 

Sfeer op en rond de school 

Hetgene wat mij hier het meeste opvalt, zijn de waarden die de kinderen en leerkrachten met zich meedragen. Het is fantastisch om te zien hoe iedereen hier zorg draagt voor elkaar.
De directeur en leerkrachten gaven ons al mee dat het in de omgeving van de school eigenlijk helemaal niet veilig is. Toch komen alle kinderen bijna alleen naar school (zonder ouders of een toezichter). Ze vertelden ons dat hun kinderen niet beschermd en afgeschermd worden zoals bij ons, maar enkel gevraagd worden ‘om voorzichtig te zijn’. Iets wat ik mij thuis niet kan voorstellen. 
Een klein voorbeeld: Hier zijn een kleine groep kinderen van de school verantwoordelijk voor de oversteek tijdens de ochtendspits. Het is zo mooi om te zien hoeveel vertrouwen deze kinderen krijgen van de leerkrachten. In mijn ogen lijkt het soms ook wel wat gevaarlijk, maar dat is waarschijnlijk door mijn eigen referentiekader (+ ik ben altijd wel wat bezorgd. Van wie zou ik dat toch mee hebben?). 

Wanneer enkele kinderen naderen en willen oversteken, geeft een leerkracht een luid fluitsignaal. Meteen springen enkele leerlingen op straat met een groot stopbord in hun handen. Alle auto’s stoppen en de kinderen steken over. Aan beide kanten van de weg, langs de stoep, staan er ook enkele kinderen die ervoor zorgen dat niemand te dicht bij de autoweg loopt, al staan ze zelf wel vlak naast de auto’s.

De eerste keer keek ik met een klein, bang hartje naar dit tafereel. Nu bewonder ik vooral de manier waarop kinderen voor kinderen zorgen.

(ICOM 2.1 Culturele zelfkennis, 2.5 Culturele kennis, 2.9 Multiperspectiviteit) 

De leerlingen zijn hier super lief en helpen je met alles! 
Het is geweldig dat ik hier zal mogen lesgeven.
Iedere middag eten we samen en proberen we te communiceren met handen en voeten. Dit zal naarmate de tijd vordert wel vergemakkelijken, hoop ik. (ICOM 1.2 Een vreemde taal spreken) 

Onze eerste (culturele) uitstapjes en gelegenheden

Mijn favoriete uitstap van het weekend was bij 'The Cheetah Experience'. Dit is non-profit organisatie die dieren opvangt en verzorgt totdat ze weer in het wild losgelaten kunnen worden. Het leek ons een prachtig initiatief en dus gingen we het eerste weekend in Zuid-Afrika onmiddellijk hier naartoe. 
We kregen een persoonlijke gids mee tijdens de educatieve tour en leerden zo heel wat bij. 

Zo zag ik voor de eerste keer in mijn leven een BLONDE leeuw. Ik vond het geweldig! (Zie de rechtse leeuw op onderstaande foto). 
Wisten jullie trouwens dat een 'panter' niet bestaat? Dit zijn namelijk zwarte luipaarden... (Gelukkig bestaat de Pink Panter wel echt!). 

Ik kan jullie alvast zeggen dat wij hier zeker en vast nog eens zullen terugkeren om ons als vrijwilligers op te geven voor het dierenhulp-programma. Meer info volgt! Het wordt een echte buitenkans en ik kijk nu al naar uit!

Het weer 

Over het weer kan ik hier zeker niet klagen. Het is gemiddeld 28 graden met volle zon of wat bewolking. We hadden ook enkele dagen wat onweer. Het was wel niet zo’n onweer dat je Ciara of Dennis zou noemen, want ja hier zouden ze het eerder benoemen als ‘Maphothoane’, ‘Motlodisi’ of ‘Sekakatlela’.

Om af te sluiten... 

Ik moet eerlijk toegeven dat ik na deze eerste week nog steeds een vakantiegevoel heb en mijn familie en geliefde vriendjes nog niet echt mis (Oké, oké… Misschien toch een beetje?). Een klein beetje heimwee wijst er wel op dat ik héél wat te missen heb en dat is enkel maar een gedachte om lief te hebben.

Om af te sluiten, vertel ik jullie nog snel een grappig weetje over de schoolbel van de St Mary Primary school. Hun schoolbel (om de wissel tussen de lestijden of de middagpauze aan te geven) lijkt namelijk erg goed op het geluid van ons brandalarm, de gekende ‘sirene’. Het zou me niet verbazen dat ik volgende week tijdens één van mijn eerste lessen bij een leswisseling mijn kinderen zo snel mogelijk de klas uitstuur om te evacueren. Nu ja, beter safe dan sorry?

Alles lijkt nu misschien wel erg leuk, maar ik ben me er van bewust dat we nu nog wat afgeschermd zijn van de harde realiteit. Naarmate ik hier langer zal verblijven, denk ik toch nog heel wat zaken te zien waar ik twee keer over zal nadenken. (2.8 Culturele conflichthantering) 

Maar ik kan dus besluiten dat mijn eerste week in het meest Zuiderse land van Afrika erg geslaagd was. Benieuwd wat ik volgende week zal meemaken….

P.s.: Kijk uit voor woordgrapjes!

P.s. 2: De cijfer- en lettercodes tussen haakjes behoren toe aan een schoolopdracht dus deze mag je gerust negeren. 

Ik zal proberen om jullie wekelijks een update te geven van mijn avonturen, maar zoals jullie weten, leid ik aan ongelooflijk uitstelgedrag. Verwacht dus alsjeblieft niet dat dit in Zuid-Afrika zal verbeteren want de meesten dingen hebben hier geen haast.